برنامه نویسی اسان

در بیشتر منابع C و ++C با یکدیگر مقايسه می‌شود، زبانی که همان‌گونه که از نام آن پيدا است، قرار بود مکملی برای C باشد. تفاوت‌های بین C و ++C را می‌توان به دو شکل «گسترده» یا «بیش از حد و افراط‌گونه» توصیف کرد. علی‌رغم این‌که سی پلاس‌پلاس به لحاظ قواعد دستوری و رویکرد شبیه به زبان سی است، اما ویژگی‌های واقعا مفیدی ارائه کرده که زبان سی فاقد این قابلیت‌ها است. فضای نام، الگوها، استثناعات، مدیریت خودکار حافظه و... از جمله تفاوت‌های بین این دو زبان برنامه‌نویسی هستند. پروژه‌هایی که نیازمند عملکرد بهتری هستند، (همچون پایگاه‌های داده یا سامانه‌های یادگیری ماشین) اغلب با سی‌پلاس‌پلاس نوشته می‌شوند تا بتوانند از حداکثر ظرفیت یک سامانه استفاده کنند. 
سی پلاس‌پلاس با شتاب بسیار بیشتری نسبت به سی در حال گسترش است. نسخه جدید C++ 20 امکانات بیشتری از جمله ماژول‌ها، کوروتین‌ها، یک کتابخانه هماهنگ‌کننده و مفاهیمی که باعث می‌شوند استفاده از الگوها راحت‌تر شود در اختیار برنامه‌نویسان قرار داده است. با وجود قابلیت‌های ارزشمند و مفید که سی پلا‌س‌پلاس به آن‌ها تجهیز شده، کار با سی پلاس‌پلاس زمان‌بر است. هر چه بیشتر از قابلیت‌های سی پلاس‌پلاس استفاده کنید با پیچیدگی‌های بیشتری روبرو خواهید شد که رسیدن به سر منزل مقصود را دشوارتر و کندتر می‌کند. به همین دلیل، برخی از توسعه‌دهندگان برای اجتناب از بروز مشکلات پیچیده خود را به انجام یک زیر مجموعه از کارها با سی پلاس‌پلاس محدود می‌کنند، به‌طور مثال، توسعه‌دهندگان هسته لینوکس ترجیح می‌دهند به سراغ زبان سی‌پلاس‌پلاس نروند. در حالی که برخی دیگر اعتقادی به پیچیدگی‌های سی پلاس‌پلاس ندارند و سعی می‌کنند برای ساخت برنامه‌های مختلف از سی‌پلاس‌پلاس استفاده کنند. بدون تردید، توسعه‌دهندگان سی‌پلاس‌پلاس مجموعه‌ای غنی از قابلیت‌های سطح بالا را به دلایل مختلفی در این زبان قرار داده‌اند، اما اگر کمینه‌گرایی (minimalism) برای پروژه‌های حال حاضر و آینده بهتر جواب می‌دهد بهتر است از زبان سی استفاده کنید.